Οι οικογενειακές συγκεντρώσεις και το μπούτι του λαγού

Όσο πλησιάζουν οι γιορτές, τόσο πληθαίνουν εκείνες οι οικογενειακές συγκεντρώσεις που μαζεύουν ολόκληρη τη φαμίλια γύρω από ένα τραπέζι. Γιαγιάδες, θείοι, γονείς και οικογενειακοί φίλοι το cast. Δύο είδη σαλάτας, οχτώ διαφορετικά ορεκτικά, πέντε παραλλαγές για το κυρίως, τρία επιδόρπια και πολλά λίτρα κρασί το σκηνικό. Όσο για το σενάριο, τι να πεις για το σενάριο. Κλισέ όσο οι σειρές του Παπακαλιάτη, σουρεάλ σαν ταινία του Tim Burton και αστείο όπως ο ελληνικός κινηματογράφος του 60.

Ξεκινά με προφανείς διαπιστώσεις για το πόσο πάχυνες, αδυνάτισες, ψήλωσες, κόντυνες, παρασύρθηκα κόντυνες δε λένε ποτέ και αναμενόμενες ευχές για μια καλή δουλειά, ένα καλό γαμπρό ή νύφη ανά περίπτωση.

Συνεχίζονται με συζητήσεις περί ζαρζαβατικών. Είναι η ηλικία που γονείς, θείοι και λοιποί συγγενείς κοντά στη σύνταξη πια, έχουν ανακάλυψη τη χαρά της κηπουρικής. Ο καθένας έχει συνεισφέρει στο γιορτινό τραπέζι τον οβολό του, συγνώμη το λαχανικό του ήθελα να πω, οπότε το πόσα φύλλα έχει το μαρούλι του ενός παραπάνω από του άλλου μπορεί να αναχθεί σε μείζον θέμα.

Κάπου εδώ γίνονται εμφανείς οι πρώτες επιδράσεις τις οινοποσίας και το σενάριο παίρνει τη σουρεάλ τροπή που σας έλεγα παραπάνω. Είναι το σημείο με τις καλύτερες ατάκες, ασυνάρτητες μεταξύ τους, αλλά πραγματικά μαργαριτάρια. Δε το πιστεύετε? Ε διαβάστε διάλογο.

(θεία) "Πήρα λαγό για μαγείρεμα αύριο, μόνο το μπούτι όμως, 1 κιλό" και εκεί που αναρωτιέσαι ποιανού λαγού το μπούτι ζυγίζει 1 κιλό, ακούς (οικογενειακός φίλος) "Τι λαγός ήταν αυτός, συνταξιούχος?"

Μια καλή ατάκα χρειάζεται και ξεκινάει το ντόμινο, λες και κάνουν διαγωνισμό, ποιος θα πει τη μεγαλύτερη χαζομάρα. Και να σου τα γέλια και να σου οι χαρές, μέχρι να περάσουμε στα πολιτικά. Κάθε ελληνική οικογένεια που σέβεται τον εαυτό της θα κλείσει τη συνεστίαση με μια πολιτική συζήτηση. Θα πουν για το Γιωργάκη, τον Αντωνάκη, την Ντοριά (έτσι λέει η γιαγιά μου τη Ντόρα), με τα υποκοριστικά τους, λες και τους ξέρουν από χτες.

Και ξαφνικά, μετά από αρκετές ώρες, πολλά ποτήρια κρασί και περισσότερα γέλια, κάποιος θα σηκωθεί γιατί ήρθε η ώρα να φύγει (όχι γιατί έχει δουλειά, έτσι του ήρθε του χριστιανού). Τότε θα φύγουν όλοι, σε απόλυτο συγχρονισμό, σα να τους έχεις κουρδίσει. Και θα πέσουν οι τίτλοι τέλους...μέχρι την επόμενη φορά!