Τα Χριστούγεννα και το σπίτι της Barbie

Αν και βαριέμαι τα Χριστουγεννιάτικα τύπου ένα ελαφάκι για τον Κωστάκη, Άγιε μου Βασίλη ήμουνα καλό παιδί φέρε κάτι και σε μένα, θα μπω στο κλίμα των ημερών και θα πω τη δική μου Χριστουγεννιάτικη ιστορία βγαλμένη κατευθείαν από τα παιδικά μου χρόνια.

Θα ξεκινήσω με μια μικρή εισαγωγή για να σας εξηγήσω τη φιλοσοφία του πατέρα μου σχετικά με τα παιχνίδια και τα δώρα. Σύμφωνα με αυτή λοιπόν καλό δώρο για ένα παιδί είναι μονάχα εκείνο που έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Στα πλαίσια αυτής της φιλοσοφίας τα δώρα που σχεδόν πάντα μας χάριζε ήταν βιβλία, επιτραπέζια, παιχνίδια με κατασκευές και πάει λέγοντας. Όχι ότι αυτά τα δώρα δεν μας άρεσαν και εμένα και της αδερφής μου, όμως σα κοριτσάκια που είμαστε τη θέλαμε και την κουκλίτσα μας πότε πότε και το μικρό μου πόνυ μη σας πω.

Κάποια Χριστούγεννα λοιπόν κάπου 20 χρόνια πριν, ο πατέρας μας αποφάσισε να ακολουθήσει δημοκρατικές διαδικασίες και να μας αφήσει να διαλέξουμε μόνες μας το δώρο μας για τις γιορτές. Η απόφαση πάρθηκε σύντομα και ομόφωνα. Θέλαμε το κουκλόσπιτο της Barbie! Να μη σας περιγράψω την ανυπομονησία μας μέχρι την ημέρα της αγοράς. Εκτός αν κανένας σας φύτρωσε, έχετε όλοι υπάρξει παιδιά και ξέρετε πως είναι αυτά.

Ξημέρωσε λοιπόν εκείνη η μέρα και μεις ντυθήκαμε και στολιστήκαμε να πάμε στο παιχνιδάδικο, μη πιστεύοντας ότι επιτέλους θα αποκτήσουμε το πολυπόθητο κουκλόσπιτο. Που να ξέραμε οι καημένες ότι η χαρά και η προσδοκία μας δε θα αργούσε να μετατραπεί σε τεράστια απογοήτευση. Όχι δεν είχε εξαντληθεί το κουκλόσπιτο, απλά δίπλα σε αυτό υπήρχε το σπίτι των playmobil, το οποίο το συνέδεες μόνος σου κομμάτι, κομμάτι. Μόλις το είδε ο πατέρας μου ξύπνησε μέσα του ο μηχανικός (δεν κοιμάται και ποτέ εδώ που τα λέμε) και σε συνδυασμό με την φιλοσοφία που σας έλεγα περί εκπαιδευτικών παιχνιδιών είδε σε αυτό το τέλειο δώρο.

Το βράδυ των Χριστουγέννων το περάσαμε συναρμολογώντας το σπίτι των playmobil. Δε λέω μια χαρά σπίτι ήταν, βίλα με τα όλα της, ακόμα και σήμερα όμως θυμόμαστε πόσο θέλαμε το σπίτι της Barbie που ποτέ δεν πήραμε!

2 σχόλια:

Dr. Strangelove είπε...

μάλλον χρειάζεται ειδικό blog για τα παιδικά τραύματα. έχω κι εγώ ένα με παιχνίδι αλλά δεν έχω βρεί ακόμα τη δύναμη να το αποκαλύψω. κλαψ.

Afroditi είπε...

Τα κίνητρα αυτού του post ήταν ταπεινά. Από τη μια αυτο-ψυχαναλύθηκα, από την άλλη σκέφτηκα ότι ολο και κάποιος θα με συμπονέσει και θα μου πάρει ένα δωράκι για τα Χριστούγεννα :))

Δημοσίευση σχολίου