Ψηλοτάκουνα στην πυρά

Μιας και το καλοκαιράκι αποφάσισε να μας τιμήσει επιτέλους ουσιαστικά με την παρουσία του και μπήκαμε στη διάθεση ήλιος, θάλασσα, μαγιό και σαγιονάρα, είπα να κάνω ποδαρικό της σεζόν στην Κεφαλλονιά που πέφτει κοντά, έχει και ωραία καταγάλανα νερά. Βρίσκομαι λοιπόν το Σάββατο που μας πέρασε να πίνω το ποτό μου στην πλατεία του Αργοστολίου. Παρ' ότι νησιώτικη πρωτεύουσα, το Αργοστόλι δε φημίζεται για τη γραφικότητά του και δε διαθέτει μπαράκια με θέα τη θάλασσα. Περιμένεις όμως το καλοκαιρινό αεράκι να έχει εισχωρήσει λίγο στην ενδοχώρα και η καλοκαιρινή αύρα που συνοψίζεται στο τρίπτυχο χαλαρή διάθεση, σανδάλι και ανάλαφρα ενδύματα να επικρατεί.

Για να μη λέω ψέμματα η χαλαρή διάθεση υπήρχε, τα σανδάλια όμως και τα ανάλαφρα ενδύματα απουσίαζαν παντελώς. Ψηλοτάκουνα στα πιο απίθανα σχέδια και χρώματα, έδιναν και έπαιρναν, ενώ τα ρούχα και το μακιγιάζ παρέπεμπαν περισσότερο σε κόκκινο χαλί και λιγότερο σε καλοκαιρινή έξοδο. Ότι όλες ήταν wannabe Σάρες Τζέσικες, θα με πείτε υπερβολική άμα το πω.

Βρε κορίτσια, εντάξει και εγώ το έβλεπα το SATC και μάλιστα φανατικά. Ξέρω του διαλόγους απ' έξω και τα συνολάκια των πρωταγωνιστριών σε κάθε σκηνή. Και δε λέω, πλάκα είχε και καινοτόμο ήταν για την εποχή του και από όλα. Αλλά μη τρελαινόμαστε. Επειδή οι παλαβές τρέχανε στην 5η λεωφόρο με τα δωδεκάποντα, να σπάσουμε κανένα πόδι στα πλακόστρωτα των νησιών? Αυτό που έχουμε θεοποιήσει τα παπούτσια (να σημειωθεί ότι και εγώ τους έχω αδυναμία και έχω την ταπεινή μου συλλογή), μαζί με διάφορα άλλα αγαθά, ανεξάρτητα με το πόσο προσαρμοσμένα είναι στη δική μας πραγματικότητα χρήζει αναθεώρησης επειγόντως.

Για φέτος το καλοκαίρι λέω να αντισταθούμε, να φορέσουμε τις σαγιονάρες μας ακόμα και αν είναι mitsuko πλαστικές, τα σανδάλια μας αν θέλετε κάτι πιο αρχαιοελληνικό ή έστω τις χαβανίτσες (που λέει και η Κεφαλλονίτισσα φίλη Ρίτσα τις havaianas) αν επιμένετε σε κάτι πιο σικ και να αφήσουμε το καλοκαιρινό αεράκι ελεύθερο να δροσίσει τα ποδαράκια μας.