Τι κάνει ο υποφαινόμενος blogger σε μια εποχή που διάθεση και έμπνευση είναι στο ναδίρ? Θα σας πω πρώτα τι θα έκανα σε άλλες εποχές, όταν οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις ήταν λιγότερο ραγδαίες τα χρόνια μου λιγότερα και ο χρόνος μου πολύς. Θα περνούσα μια μίνι κατάθλιψη, θα κοιτούσα το ταβάνι στωϊκά καθ' όλη τη διάρκειά της και θα περίμενα. Θα περίμενα και θα περίμενα μέχρι τη μέρα που θα ξυπνούσα, θα αποφάσιζα ότι το ταβάνι όσο και να το κοιτάς ταβάνι παραμένει και επιτέλους θα συνέχιζα ορμητικότερα να ζω.
Αυτά, που λέτε, στις άλλες εποχές γιατί σήμερα δεν προλαβαίνω να περάσω τη μίνι κατάθλιψή μου. Προλαβαίνω δηλαδή αλλά σα να μου φαίνεται ότι είναι πολυτέλεια να κοιτάς το ταβάνι που μένει πάντα ίδιο, ενώ όλα γύρω αλλάζουν τόσο γρήγορα και τα χρόνια πάντα λιγοστεύουν. Γι' αυτό ψάχνω καμιά καλύτερη εναλλακτική προκειμένου να επαναφέρω τη διάθεση και την έμπνευσή μου. Και τι καλύτερο από νέες εμπειρίες. Έτσι σκέφτηκα ο blogger και αποφάσισα να συμμετάσχω στα γυρίσματα ενός διαφημιστικού για την τηλεόραση.
Σας την έφερα λίγο με την εισαγωγή του post. Νομίσατε ότι θα γράψω τίποτα σοβαρό ε? Μπα τα σοβαρά με καταθλίβουν και είπαμε χρόνος για ταβανοθεραπεία δεν υπάρχει. Μαθαίνω λοιπόν ότι γυρίζεται στην Πάτρα το νέο σποτάκi εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, από αυτά με τον κόσμο τον πολύ. Πάμε, λέμε με την Όλυ, πλάκα θα έχει και όντως πήγαμε.
Πλάκα είχε δε λέω. Ο σκηνοθέτης με τη μια τελευταία σκηνή που τελειωμό δεν είχε, ο νεαρόκοσμος που συμμετείχε με τη βαβούρα και το χαβαλέ του, τα παιδιά της παραγωγής που το διασκέδαζαν μέσα στη ζέστη και τον αποσυντονισμό. Ενδιαφέρουσα εμπειρία, αλλά μεταξύ μας στην ηλικία μου (όχι δεν είμαι μεσήλιξ!) δε το ξανάκανα γιατί στο τέλος μου έμεινε μια μικροηλίαση και ένα ωραιότατο εγκαυματάκι από την υπερέκθεση στα φώτα των προβολέων!
Αυτό μπορεί να μη το ξανάκανα (εντάξει αν μιλάμε για πρωταγωνιστικό ρόλο το συζητάμε), αλλά εμπειρίες θα συνεχίσω να συλλέγω μέχρι να βρω την έμπνευσή μου. Και για να πάρετε μια ιδέα από τα προσεχώς, το επόμενο project έχει τίτλο "Μια βραδιά στην όπερα" και θα σας πω για τις παρενέργειες μετά την ολοκλήρωσή του.
Αυτά, που λέτε, στις άλλες εποχές γιατί σήμερα δεν προλαβαίνω να περάσω τη μίνι κατάθλιψή μου. Προλαβαίνω δηλαδή αλλά σα να μου φαίνεται ότι είναι πολυτέλεια να κοιτάς το ταβάνι που μένει πάντα ίδιο, ενώ όλα γύρω αλλάζουν τόσο γρήγορα και τα χρόνια πάντα λιγοστεύουν. Γι' αυτό ψάχνω καμιά καλύτερη εναλλακτική προκειμένου να επαναφέρω τη διάθεση και την έμπνευσή μου. Και τι καλύτερο από νέες εμπειρίες. Έτσι σκέφτηκα ο blogger και αποφάσισα να συμμετάσχω στα γυρίσματα ενός διαφημιστικού για την τηλεόραση.
Σας την έφερα λίγο με την εισαγωγή του post. Νομίσατε ότι θα γράψω τίποτα σοβαρό ε? Μπα τα σοβαρά με καταθλίβουν και είπαμε χρόνος για ταβανοθεραπεία δεν υπάρχει. Μαθαίνω λοιπόν ότι γυρίζεται στην Πάτρα το νέο σποτάκi εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, από αυτά με τον κόσμο τον πολύ. Πάμε, λέμε με την Όλυ, πλάκα θα έχει και όντως πήγαμε.
Πλάκα είχε δε λέω. Ο σκηνοθέτης με τη μια τελευταία σκηνή που τελειωμό δεν είχε, ο νεαρόκοσμος που συμμετείχε με τη βαβούρα και το χαβαλέ του, τα παιδιά της παραγωγής που το διασκέδαζαν μέσα στη ζέστη και τον αποσυντονισμό. Ενδιαφέρουσα εμπειρία, αλλά μεταξύ μας στην ηλικία μου (όχι δεν είμαι μεσήλιξ!) δε το ξανάκανα γιατί στο τέλος μου έμεινε μια μικροηλίαση και ένα ωραιότατο εγκαυματάκι από την υπερέκθεση στα φώτα των προβολέων!
Αυτό μπορεί να μη το ξανάκανα (εντάξει αν μιλάμε για πρωταγωνιστικό ρόλο το συζητάμε), αλλά εμπειρίες θα συνεχίσω να συλλέγω μέχρι να βρω την έμπνευσή μου. Και για να πάρετε μια ιδέα από τα προσεχώς, το επόμενο project έχει τίτλο "Μια βραδιά στην όπερα" και θα σας πω για τις παρενέργειες μετά την ολοκλήρωσή του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου