Η θεωρία του Αντώνη

Από την τελευταία μου ανάρτηση μέχρι σήμερα μεσολάβησαν μέρες πολλές. Οι μέρες αυτές μου έδωσαν τροφή για πολλή σκέψη. Χρόνο πάλι να τις καταγράψω δε μου άφησαν καθόλου. Και μου μαζεύτηκαν όλες μαζί τώρα και τσακώνονται πια να πρωτοβγεί στη φόρα.

Αν θέλω να είμαι συνεπής με το πνεύμα του blog, πρέπει να σας πω για δύο εκθέσεις φωτογραφίας που είδα στο Μουσείο Μπενάκη. Μια που με έκανε να σκεφτώ και μια να νιώσω. Δε χρειάζεται να αναφερθώ στην προτίμηση μου στο δεύτερο ε?. Αν θέλω να απευθυνθώ στα ταπεινά κουτσομπολίστικα ένστικτά σας, πρέπει να σας πω για νύχτες στη Μύκονο με την πανσέληνο μαζί. Για το πρώτο δε θα μάθετε ακόμα, για το δεύτερο δε θα μάθετε ποτέ. Θα μάθετε όμως τη θεωρία του Αντώνη.

Εδώ που τα λέμε η θεωρία δεν είναι του Αντώνη. Κάποιος άλλος την είπε στον Αντώνη, αλλά εγώ από αυτόν την άκουσα, οπότε το όνομα του θα της δώσω. Του είπανε λοιπόν του Αντώνη ότι για να βρει τι θέλει από τη ζωή του, πρέπει να σταθεί γυμνός μπροστά από ένα καθρέφτη και να κοιτάζεται μέχρι να βρει την απάντηση. Πρέπει να κάνει και στριπτήζ λέει πριν, αλλά αυτό μάλλον σάλτσα δική του ήταν. Όχι σας το διευκρινίζω αυτό γιατί κατά τα άλλα μιλάμε για σοβαρή θεωρία, επιστημονική, όχι κουραφέξαλα! Ξεβρακώθηκε λοιπόν ο Αντώνης, έκατσε μπροστά στον καθρέφτη και μετά από κανένα πεντάλεπτο, αποφάσισε ότι η ζωή είναι μικρή και απλή. Την επόμενη μέρα μοίρασε λουλούδια και φιλιά σε όσες γυναίκες συνάντησε σ' όλο το ματογιάννι.

Ο Αντώνης που λέτε είναι εφεύρεση ανθρώπου. Δεν ξέρω αν εφευρέθηκε μετά το κοίταγμα στον καθρέφτη. Αυτός πάντως έτσι ισχυρίζεται. Αν ισχύει, ξεκινάτε να βγάζετε τα ρούχα σας και θα γίνουμε όλοι άνθρωποι ευτυχισμένοι. Εμένα βέβαια, μου φαίνεται ότι άμα το κάνω, το πολύ πολύ να αποφασίσω ότι στη ζωή μου θέλω να χάσω κανένα κιλό. Η Όλυ πάλι, που είναι και αναποφάσιστη θα μείνει ξεβράκωτη καμιά βδομάδα και άντε να αρπάξει καμιά πούντα.

Μπορεί όμως και να 'χει δίκιο ο Αντώνης και να πρέπει πότε πότε να στεκόμαστε γυμνοί, αν όχι από ρούχα, σίγουρα από επιρροές, μπροστά από ένα καθρέφτη και να αναρωτιόμαστε τι θέλουμε από τη ζωή μας.

Στη φωτογραφία ο πίνακας του Otto Dix, Girl at the Mirror

4 σχόλια:

tserevini είπε...

Πιστεύω ότι βλέπεις καλύτερα χωρίς τον καθρέφτη.
Γι' αυτό προτείνω να τον σπάσει ο Αντώνης, όπως λέει ότι θα κάνει κι ο Φοίβος.

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=3703

http://www.youtube.com/watch?v=9F2du-pliDo

Afroditi είπε...

Μιας και σκέφτηκες τραγουδάκι με καθρέφτη, υπάρχει και ο Καθρέφτης του Αλκίνοου που έχει εξαιρετικό στίχο και είναι και από τα αγαπημένα μου
http://www.youtube.com/watch?v=OISqqrpGUyQ&NR=1

Ανώνυμος είπε...

Ίσως ο καθρέφτης βοηθά εκεί που η σκέψη σκοτεινιάζει και δε μπορεί να λειτουργήσει ως καθρέφτης της ψυχής απεικονίζοντας αυτό που στ' αλήθεια αναζητάς. Κι επειδή δυστυχώς για τους περισσότερους από μας κάτι τέτοιο ισχύει για αυτό μάλλον έχουμε ανάγκη τον ολόσωμο καθρέφτη.
Γωγώ

Afroditi είπε...

Νομίζω το έπιασες το νόημα γωγούλα

Δημοσίευση σχολίου