Έχω μια θεωρία, σαν αυτές της μουρλής της Ράνιας από τους Singles. Για να πω την αλήθεια πολλές θεωρίες έχω, προϊόντα όλες της βαθιάς εμπειρίας που μου εξασφαλίζουν τα 26 και κάτι χρόνια που υπάρχω σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά τώρα θα σας αναπτύξω τη θεωρία μου σχετικά με τους φίλους και τα ελαττώματά τους.Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κουσούρια (παρατηρείτε το πρώτο πληθυντικό της αυτογνωσίας ε?), αυτό είναι γεγονός τελειωμένο. Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να ανεχόμαστε τα κουσούρια κάποιων και να τους κάνουμε την τιμή να τους θεωρούμε φίλους μας και δίπλα σε άλλους να μη μπορούμε να σταθούμε ούτε δευτερόλεπτο?
Σύμφωνα λοιπόν με τη θεωρία μου, όλα είναι θέμα συμβατότητας. Πώς να το πω? Σαν εξουδετέρωση ένα πράγμα. Πρέπει να βρεις το σωστό συνδυασμό. Να βρεις στον άλλο εκείνα τα κουσούρια, που ενώ τα εντοπίζεις, μπορείς να τα αποδεχθείς και να μη τα βρίσκεις ιδιαίτερα ενοχλητικά και το ίδιο να συμβεί και σε αυτόν.
Όλο αυτό εύκολη διαδικασία δεν είναι. Προϋποθέτει να ξεπεράσεις τον πρώτο ενθουσιασμό μιας γνωριμίας και να δεις πέρα από τα θετικά που συνήθως είναι προφανή. Να αναγνωρίσεις τα ελαττώματα του άλλου (εννοείται ότι μια στοιχειώδη αυτογνωσία για τη δική σου την καμπούρα την έχεις) και να ζυγίσεις άμα μπορείς να τα αποδεχθείς, αν σε συνδυασμό με τα δικά σου προκαλείται εξουδετέρωση ή έκρηξη.
Το αξιοθαύμαστο σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι ότι πράγματα που για κάποιον είναι φοβερά και ανυπόφορα, για άλλον είναι ανεπαίσθητα. Και κάπως έτσι κολλάνε οι άνθρωποι μεταξύ τους, σαν τα μόρια, λες και όλα είναι θέμα φυσικής και χημείας.
3 σχόλια:
καλώς σε βρίσκω. Θα συμφωνήσω, σε γενικές γραμμές. Βέβαια, ξέρεις, ίσως κάποια στιγμή τα κουσούρια αυτά που κάποτε σου φαίνονταν "ανεπαίσθητα" να σ' ενοχλήσουν. Είναι η φάση που αλλάζεις οπότε τα κουσούρια γίνονται ορατά. Τότε τι κάνεις? Ή συνεχίζεις τη φιλία ή, αν τα κουσουρια σ' ενοχλούν το κόβεις σιγα-σιγά. Μου έχει συμβεί, γι' αυτό το λέω
Ακριβώς αυτό που λες το εντάσσω σε μια άλλη θεωρία, αυτή της εξέλιξης. Καμιά φορά άνθρωποι που γνωρίζονται και γίνονται φίλοι, εξελίσσονται με άλλους ρυθμούς ή προς άλλη κατεύθυνση. Τότε μαζί με τις διαφορές μεγαλώνουν και τα κουσούρια. Νομίζω γι'αυτό καμιά φορά τελειώνουν φιλίες χωρίς κάποιο λόγο προφανή. Χωρίς καβγάδες και φασαρίες. Και μένα μου έχει συμβεί.
Αυτό που συμβαίνει πολλές φορές,είναι οτι κατα τη πορεία ανακαλύπτουμε ελαττώματα που μεχρι κάποιο σημείο δεν φαίνονταν.Ορισμένες φορές οι άνθρωποι θέλουν να δείχνουν ενα καλύτερο εαυτό, οχι απο υποκρισία, περισσότερο για την ευχαρίστηση του "άλλου".Κάποια στιγμη, λόγο άλλων περιστάσεων ειναι καπως δύσκολο να κρατηθεί ο καλύτερος στην επιφάνεια αφήνοντας κάτι ποιο μέτριο στην θέση του. Επίσης οι διάφορες περιστάσεις με τις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι αντιμέτωποι σε εξαιρετικές στιγμές μπορεί να βγαλουν στην επιφάνεια εναν ανθρωπο που τελικά δεν γνωριζαμε .
Δεν γίνεται να αλλάξουμε την ψυχοσύνθεση ενός ανθρωπου, μπωρουμε ομως να βοηθήσουμε στο να βελτιωθεί (εφόσον το θέλει ο ιδιος :Ρ )να ζητήσουμε βελτίωση συμπεριφοράς σε καποια μικροπράγματα που βοηθάνε την καθημερινότητα.
Για τα σοβαρά ελαττώματα που θέτουν σε κίνδυνο μια σχέση ή φιλία ,μια ανοιχτή συζητηση είναι προτιμότερη.Πρέπει να εξηγησουμε ότι ορισμενα πραγματα μας ενοχλούν και να δούμε αν ο άλλος ειναι διατεθειμένος να αλλάξει κάτι.
¨Ηδη οταν υπάρχει καλη θέληση μπορουμε κι'εμεις να γινόμαστε ποιο ενεκτικοί.
Αυτά...!
Δημοσίευση σχολίου