Μια άνιση μάχη

Μέχρι πριν κάποια χρόνια όταν διεκδικούσες την προσοχή ενός αγοριού είχες να ανταγωνιστείς καμιά ξανθιά με μεγάλο στήθος και κοντή φούστα, τους λίγο έως πολύ κάφρους φίλους του, τον Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό (βάλε εσύ όποια ομάδα νομίζεις), άντε και καμιά παρτίδα pro με τα γνωστά παρελκόμενα. Τι να έκανες λοιπόν, έβαζες τα μεγάλα μέσα ήθελες δεν ήθελες και πορευόσουν ανάλογα.

Μια μπλουζίτσα με πιο μεγάλο ντεκολτέ, λίγο χαζό νάζι και πες ότι τα βόλευες με την ξανθιά. Μπορεί να ήταν και μελαχρινή, μην κολλάμε στις αποχρώσεις, το νόημα να πιάνουμε. Με τους κάφρους τα έβρισκες κάπου στην πορεία. Είναι που δεν είσαι και καμιά υστερική σκύλα, να σε βλέπουν να σκιάζονται, κάποια στιγμή γινόσαστε όλοι μαζί ένα χαρούμενο παρεάκι. Μπάλα, τα έχουμε ξαναπεί, επιβάλλεται να βλέπουν, οπότε ανταγωνισμός δεν υφίσταται. Το pro ήταν λίγο πιο δύσκολη και πονεμένη ιστορία, αλλά στήριζες τις ελπίδες σου στις κακές επιδόσεις του, μπας και δει ότι δε το 'χει και το παρατήσει το άθλημα.

Έλα όμως που τα αγόρια μεγάλωσαν, έγιναν άντρες και απέκτησαν σοβαρές δουλειές και υποθέσεις. Μαζί με αυτά μεγάλωσες και εσύ και απέκτησες αθέμιτο ανταγωνισμό. Γιατί καλά με όλα τα παραπάνω, κουτσά στραβά την έβρισκες την άκρη σου. Το RTK (Real Time Kinematic, μέθοδος αποτύπωσης που λύνει τα χέρια στους τοπογράφους, περισσότερα μη με ρωτάτε, δεν ξέρω και δε θέλω να μάθω) όμως πως να το ανταγωνιστείς? Να κάνεις κότσο-κεράια να πιάνεις και 'συ συντεταγμένες από τους δορυφόρους? Εμ, δε γίνεται, δεν είναι και μόδα, να το υποστηρίξεις κάπως βρε αδερφέ.

Μη γελάτε, είναι ύπουλος αντίπαλος το RTK (κάντε εσείς αντιστοιχία σε άλλους επαγγελματικούς κλάδους). Είναι άγνωστος και δεν γνωρίζεις τις αδυναμίες του για να τον πολεμήσεις. Αφήστε που φήμες λένε ότι αγγίζει την τελειότητα. Που πας λοιπόν εσύ, ο ατελής εξ' ορισμού, γιατί είσαι άνθρωπος, ξυπόλητος για μέτρημα!