Συναίσθημα vintage

Για το Βασιλικό έχω γράψει ξανά σε αυτό τo blog και τώρα θα γράψω πάλι. Την πρώτη φορά ήταν με αφορμή τη ραδιοφωνική του συνέντευξη εν' όψει της κυκλοφορίας του Vintage. Δύσκολος ο Βασιλικός, ιδιαίτερος, λιγομίλητος, με θέματα μέσα του που βγαίναν και λίγο, μπορεί και πολύ, έξω του. Τα τραγούδια στο Vintage αριστουργηματικά, όπως γράφουν και όλοι οι κριτικοί για το δίσκο του. Αυτά από τις κουβέντες του και την ακρόαση του δίσκου.

Μετά τον είδα και τον άκουσα να τραγουδάει. Χτες, χτες το βράδυ, και τον άκουσα και τον είδα. Να σας πω? Τι ρωτάω, αφού θα πω τελικά. Τι να πω δηλαδή, που τραγούδι και σφαλιάρα ήταν αυτό. Θα το πω χοντροκομμένα να το καταλάβετε. Κουβάς στο πηγάδι της ψυχής, η φωνή του Βασιλικού. Τραγούδι και βύθισμα του κουβά και με το ανέβασμα συναίσθημα. Συναίσθημα από εκείνο που έχεις θάψει, από εκείνο που αρνείσαι ότι νιώθεις και από εκείνο που δε ξέρεις ότι νιώθεις.

Έτσι είναι οι ερμηνείες του Βασιλικού, σφαλιάρες στην άρνηση και τη λήθη. Σου βγάζουν τα συναισθήματα και τα αφήνουν να χορεύουν στο ρυθμό τους και άντε να τα μαζέψεις εσύ. Μπορεί να τα παλεύεις καιρό, να αλλάζεις τόπους και να νομίζεις πως αυτά έμειναν πίσω και έρχεται μια ερμηνεία και σε ξεμπροστιάζει και εσένα και αυτά. Λόγια περισσότερα δεν έχω να πω, μόνο συγκίνηση.

1 σχόλια:

oly είπε...

Μην λες για τον Βασιλικό, γιατί κ εσύ δύσκολη, ιδιαίτερη και ολιγομίλητη ήσουν κατα την διάρκεια της συναυλίας. Σου διήρκησε για μια μέρα ακόμα, αλλά μετά...εντάξει επανήλθες.

Η αλήθεια είναι οτι πραγματικά μόνο συγκίνηση...Απλά καλλιτέχνης.

Δημοσίευση σχολίου