Αγαπητοί αναγνώστες,

Δε γράφω συχνά παραπονιέστε αγαπητοί αναγνώστες και έχετε τα δίκια σας. Μπήκε ο χρόνος ο νέος και 'γω σας δημοσίευσα κονσέρβα. Για το προηγούμενο post λέω ντε. Ναι μπαγιάτικο ήταν, δε μου πάει καρδιά να σας πω ψέματα. Το είχα στο αρχείο, στο πρόχειρο, για μια ώρα δύσκολη σα και τούτη και το δημοσίευσα.

Είναι καιρός για γράψιμο όμως, όχι πέστε μου. Μπήκε ο χρόνος λοιπόν, τον υποδεχτήκανε όλοι με πλερέζες. Του μαυρίσανε την τύχη του μωρού χρόνου, πριν καλά καλά κατουρίσει τις πάνες του. Από που να αρχίσω? Από τις εφημερίδες με τους τίτλους για κουράγιο, από τις μίζερες ευχές? Για τα αστρολογικά ένα έχω να πω, όποιος τα γράφει μισεί το ανθρώπινο είδος. Δεν ήταν ζωδιακές προβλέψεις αυτές φέτος, οι προφητείες του Νοστράδαμου ήταν σε νέα συλλεκτική επανέκδοση με δώρο κομμένες σκηνές και ιλουστρασιόν εξώφυλλο.

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο Κωστής μου δήλωσε πως βρίσκεται σε ένα επιστημονικό τέλμα. Ανησυχεί μήπως με την τελευταία θεωρία του έφτασε στο μέγιστο των δυνατοτήτων του και δεν έχει κάτι νέο να προσφέρει στην επιστημονική κοινότητα. Προβληματιστήκαμε εντόνως τις προάλλες με την περίπτωσή του. Βρε λέμε, μπας και τούτη η θεωρία, είναι κάτι σαν εκείνη της σχετικότητας, του ασήμαντου του Αϊνστάιν. Μήπως είναι τόσο θεμελιώδης και δεν έχουμε ακόμα εμβαθύνει όσο θα έπρεπε, γι' αυτό και δε μπορούμε να πάμε παρακάτω. Η μόνη μου συνεισφορά στο πρόβλημα του, μπας και το λύσουμε, δημοσιεύσουμε πέντε paper, θεωρίες εννοούσα και το πάρουμε το διδακτορικό, ήταν μια ακόμα εμπειρία μου. Γιατί τι νομίζετε έτσι από το πουθενά τις βγάζει τις θεωρίες του ο Κωστής, όλο και κάποια αφορμή του δίνω.

Είναι και τα νεύρα μου χάλια τον τελευταίο καιρό, που να γράψω. Δε μπορώ άμα δεν έχω καλή διάθεση, σας το εξομολογούμαι και αμαρτία δεν έχω. Είναι που γράφω με χιούμορ, λέει ένας φίλος και το χιούμορ θέλει το κέφι του, πως να το κάνουμε. Είχα το νεύρα μου που λέτε, πάνω που άρχισαν να μου περνάνε, με έπιασε το στομάχι μου. Είναι οι πεταλουδίτσες λέει η Boubita. Καλά άμα είναι οι πεταλουδίτσες, μη μεγαλώσουνε μόνο και μεταλλαχθούν σε σφήκες που τσιμπάνε φοβάμαι.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Σας τα είπα και ξαλάφρωσα για να μη νομίζετε ότι δε σας υπολογίζω. Μείνετε συντονισμένοι όμως, γιατί στο επόμενο, θα κάνουμε εντομολογία. Θα πούμε για πεταλούδες.

3 σχόλια:

Κ. Σπανός είπε...

Με λίγα λόγια δεν την παλεύεται κάστανο κι εσύ, κι ο Κωστής και η Boubita ειδικά! Ελάτε στο δρόμο μου!!!

Afroditi είπε...

Ντινούλη να σου πω ότι δεν είναι έτσι, ψέμματα θα είναι. Έχουμε όμως έμπνευση!
Δείξε μας το δρόμο σου :p

hollysstyle είπε...

Κοίτα να δεις που εγώ όποτε δεν είμαι στα πολύ καλά μου νιώθω ότι έρχονται μέλισσες τριγύρω μου, αλλά όχι από εκείνες τις καλές μέλισσες (βλέπε μάγια η μέλισσα, το πιο γλυκό μελισσάκι), καμία σχέση, έρχονται κάτι κακές.. Όπως κι να έχει όμως, keep going και μην ανησυχείς για τίποτα, και το κέφι και το χιούμορ θα σε αγκαλιάσουν πάλι εκεί που δεν το περιμένεις..
Ε, κι αν κάτι δεν σου πηγαίνει κι πολύ καλά, νομίζω πως ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, αλλάζεις κανάλι.... ;-) ....ωωωωω, και μετά, μετά έρχονται τα πιο ωραία ζουζουνίσματα..!..

Δημοσίευση σχολίου